|
Post by Admin on Feb 21, 2021 19:12:46 GMT
Gojković: "Nikad jači olimpijski turnir"
Selektor vaterpolo reprezentacije Crne Gore Vladimir Gojković je prokomentarisao žrijeb za Olimpijske igre gdje "ajkule" je čekaju dueli u grupi sa Španijom, Srbijom, Hrvatskom, Australijom i Kazahstanom.
"Veoma je teška grupa. Znalo se da će jedna grupa biti veoma teška. Olimpijske igre su izuzetne, a postojala je mogućnost i da četvrta ekipa iz kvalifikacija ode u Tokio umjesto Južne Afrike. Ako bi se to dogodilo, pa da Rusija ode na OI - mislim da bi ovo bio najjači olimpijskir turnir, kada bi se gledao ukupan broj jakih reprezentacija. Biće izjednačeno, a meni je posebno drago da smo na nivou gdje možemo da igramo sa svima. To nije bilo realno prije dvije godine. Vjerujem da imamo čemu da se nadamo, ali treba ostati na zemlji i napraviti dobar plan priprema. Samo da svi budu zdravi".
O posljednjem meču u Roterdamu protiv Grčke:
"Dobro je pobjedom završiti turnir, protiv ekipe koja je u samom vrhu svjetskog vaterpola. Nije bilo lako igrati meč koji ne znači puno, jer smo se svi bili ispraznili. Slavili smo na kraju i na pravi način okončali kvalifikacioni turnir, sa izuzetnom igrom i hemijom u timu, što je glavni preduslov. Moramo da budemo zadovoljni plasmanom na OI, a pobjeda protiv Grka na kraju je samo potvrda ono što smo uradili".
O kontinuitetu dobrih rezultata i problemima u crnogorskom vaterpolu:
"Nemamo vrhunske uslove, prije svega u infrastrukturi. Znamo probleme koje imaju igrači Primorca, kojih bi možda sada bilo i više u reprezentaciji da nisu morali tri godine da treniraju u Budvi. Taj bazen jednostavno mora da se završi i može za mjesec ako ima volje. Čeka se i zatvoreni bazen u Herceg Novom, veliki bazen u Podgorici bi brzo trebalo da se pokrije... Na krilima ovih rezultata treba da nastavimo da radimo. Mora da se planira za narednih desetak godina, ima osnova za to. Ne bih volio da ovo prođe kao priča poslije uspjeha, niti bih volio da ispadne da se žalimo, jer smo mi i ovako uradili sve planirano, dali sve... Ali, mislim da je dobar momenat da se stanje u kompletnom sportu podigne na neki veći nivo", zaključio je Gojković.
Vijesti
|
|
|
Post by Admin on Feb 27, 2021 23:27:55 GMT
Hrvatski vaterpolisti skupili više od 130 hiljada kuna za potresom pogođena područja
I hrvatski vaterpolisti uključili su se u humanitarnu akciju prikupljanja novca za potresom pogođena područja na Baniji...
Razoran potres koji je 29. decembra 2020. godine pogodio Banovinu, udružio je cijelu Hrvatsku pa tako i vaterpolski svijet. U želji da pomognemo, organizovali smo humanitarnu akciju "Vaterpolisti za Petrinju" te na taj način prikupili 136.550,15 kuna.
Hvala svima koji su se uključili u akciju i u učestvovali u ovom plemenitom djelu!
Hrvatska vaterpolo porodica pokazala je veliko vaterpolo srce i solidarnost te složno odlučila da prikupljenim sredstvima pomogne obnovi oštećenog objekta sportske dvorane u Petrinji, kao i oštećene porodične kuće hrvatskog vaterpoliste iz Siska.
Svim sportistima, sportskim radnicima i mladima, kao i porodicama iz Petrinje želimo da se što prije vrate u svoje domove kao i u sportske objekte kako bi se nastavili baviti svojim omiljenim sportovima.
I ovog puta smo se uvjerili da zajedništvo i humanost oplemenjuje i naše i tuđe živote, stoji u priopštenju Hrvatskog vaterpolskog saveza.
SportNet.hr
|
|
|
Post by Admin on May 5, 2021 9:49:50 GMT
OLIMPIJSKO ODBROJAVANJE - 1. dio
Prvi vaterpolo turniri na Igrama
Tri mjeseca ili 91 dana, dijeli nas danas (četvrtak, 22. april) od paljenja olimpijskog plamena u Tokiju odnosno trenutka kada će početi 32. po redu ljetne Olimpijske igre. Koliko god su trenutačno u središtu pozornosti završnice nacionalnih nadmetanja, od prvenstava pa i do kupova u ponekim državama, kao i evropska kup takmičenja, s približavanjem početka Olimpijskih Igara, sve će više fokus biti usmjeren prema Tokiju. Isto vrijedi za sve olimpijske sportove, pa tako jasno i za vaterpolo.
Vaterpolo je u povlaštenoj kategoriji sportova odnosno preciznijom olimpijskom terminologijom “igara” (svi kolektivni sportovi sa loptom). Naime, vaterpolo ima uz fudbal najduži olimpijski staž. Prvi sportovi sa loptom koji su se pojavili na olimpijskim igrama bili su upravo vaterpolo i fudbal, u Parizu 1900. Primjerice, rukomet je na Igrama od Berlina 1936., baš kao i košarka, s tim da je košarka bila prisutna i kao demonstracioni sport na Igrama u St. Louisu 1904. Odbojka je uvrštena u olimpijske sportove tek od Tokija 1964.
U predstojećih 13 sedmica, koliko je preostalo do početka sljedećih olimpijskih igara, želja nam je u kratkim barem crtama, podsjetiti (možda djelimično i upoznati) s nekim od detalja iz istorije vaterpolo prisutnosti na olimpijskim igrama. U prvoj ćemo sedmici ili za prvi prikaz, obratiti pozornost na prva 4 vaterpolo olimpijska turnira.
PARIZ 1900 - U sjeni Svjetske izložbe
Bile su to druge olimpijske igre u modernoj istoriji, održane povodom Svjetske izložbe u Parizu. U to rano doba modernog olimpizma, Igre same po sebi nisu bile posebno velik događaj, pa su tako i ove protekle u sjeni puno značajnije Svjetske izložbe ili EXPO.
– Vaterpolo turnir se igrao samo prva dva dana (11. i 12. avgusta) plivačkih takmičenja, a utakmice su igrane u rijeci Seini.
– Nisu nastupale reprezentacije već klubovi, no s vremenom se pod osvajače tih prvih medalja počelo spominjati samo ime države. Međutim, trećeplasirani sastav i osvajači bronzane medalje bila je ekipa Libelul de Pariz za koju je uz 6 Francuza igrao i 1 Englez (Henri Peslije). Pod bronzom se na tim Igrama, ipak, i danas vodi samo Francuska. Vjerovatno s razlogom, jer je britanski klub ionako osvojio zlato.
– Ukupno je nastupalo 7 klubova iz Velike Britanije, Belgije, Francuske i Njemačke.
– Prvi olimpijski pobjednici u vaterpolu su Englezi iz Ozborn Sviming Klub iz Mančestera. Oni su u finalu pobijedili Brisel 7:2.
– najmlađi vaterpolista: Pol Vaser (Francuska, 16 godina)
– najstariji vaterpolista: Vilijam Henri (Velika Britanija, 41 godina)
SENT LUIS 1904 - Američke igre
Američki grad u državi Misuri, koji danas nema više od 300.000 stanovnika, prije 117 godina je imao gotovo dvostruko više (550.000). Ondje se 1904. baš kao i u slučaju Pariza održavala Svjetska izložba, pa su odlučili udomaćiti i jedno sportsko takmičenje. Doduše, prvobitno je bilo zamišljeno da domaćin Igara bude Čikago. Ove OI su ušle u istoriju kao jedne od najdužih jer su se takmičenja rastegnula na 5 mjeseci (!?), ali i kao potpuno amerikanizovane. Osim SAD još je samo 11 država učestvovalo.
– Ono što je manje znano, vaterpolo na Igrama u Sent Luisu nije bio uvršten u službeni olimpijski program. Štoviše, u svim službenim dokumentima, kao i u arhivi Međunarodnog olimpijskog odbora, nigdje nisu navedeni osvajači olimpijskih medalja u vaterpolu na OI u Sent Luisu. No, nije sporno da se vaterpolo igrao i na tim Igrama, ali kako su i tada navodili, s “neslužbenim rezultatima”.
– Sve će vam odmah biti jasno i zašto je tome tako kada navedemo da su ‘osvajači’ svih medalja u vaterpolu 1904., Amerikanci! Zlato, srebro i bronza, sve je otišlo u SAD. Svakako, to niti teorijski u olimpijskom programu nije moguće, a do ovakve je situacije došlo iz jednostavnog razloga što su se na vaterpolo turnir u SAD javili samo američki klubovi.
– Prvoplasirana je ekipa bila Nju Jork Atletik Klub, koji je pobijedio na koncu trećeplasirani Misuri Atletik Klub 5:0, te drugoplasiranu ekipu Čikago Atletik Klub 6:0. To su ujedno bile i jedine tri vaterpolo ekipe na tim Igrama. Pokušala se prijaviti i jedna njemačka ekipa, ali je odbijena jer svi igrači nisu bili članovi istog kluba!
– Takmičenje se održavalo u samo dva dana, 5. i 6. septembar 1904.
LONDON 1908 - Pojava Pola Radmilovića
Još jedne dugotrajajuće Igre, trajale su 6 mjeseci. Izvorno su se trebale održati u Rimu, ali nakon erupcije Vezuva 1906. olimpijski su čelnici odlučili poći malo dalje. Na ovim je Igrama prvi put uveden mimohod sportista predvođenim stjegonošom, makar je i tu bilo skandala. Amerikanci tako nisu željeli ispred počasne lože na stadionu, gdje je sjedio engleski kralj, lagano spustiti američku zastavu sa obrazloženjem kako za “SAD ne postoji kralja na Zemlji”. Finska je pak bila okupirana od Rusije, te finski sportisti nisu željeli stupati iza zastave Ruskog carstva.
– za Hrvate je zanimljivo da se prvi put na vaterpolo turniru OI pojavio jedan Hrvat. Istina, pod britanskom zastavom. To je Pol Radmilović. Majka mu je bila Irkinja, a otac Antun, iz Dubrovnika koji je odselio u Vels, tačnije Kardif. Pol Radmilović je bio vrstan plivač i vaterpolista, te je upravo u Londonu osvojio svoja prva dva zlatna olimpijska odličja. U plivanju i vaterpolu! Kasnije će još dvaput biti vaterpolski pobjednik (1912. i 1920.), a nastupao je još 1924. i 1928. Pol Radmilović je i dan-danas najpoznatiji, najtrofejniji vaterpolista u istoriji Velike Britanije, te je od 1967. član Kuće slavnih vodenih sportova u Fort Lauderdaleu.
– nastupale su 4 ekipe, ali sada prvi put kao nacionalni timovi ili reprezentacije, ne kao klubovi.
– bazen za vaterpolo turnir postavljen je na fudbalskom stadionu.
– zlato je pripalo Velikoj Britaniji, srebro Belgiji, a bronza Švedskoj. Četvrta je bila Holandija. U finalu je Velika Britanija pobijedila Belgiju 9:2, a Radmilović je postigao 2 gola.
ŠTOKHOLM 1912 - Medalje od čistog zlata
Niko nije mogao ni slutiti da će nakon ovih Igara slijediti duža pauza, budući da je olimpijski raspored održavanja Igara pomrsio I. svjetski rat. Igre su ostale upamćene kao prve na kojima je nastupila neka azijska država (Japan), te posljednje na kojima su pobjednici dobijali medalje od čistog zlata! Sve kasnije zlatne medalje su u biti samo presvučene tankim zlatnim slojem.
– Prvi nešto ozbiljniji vaterpolski turnir sa 6 nacionalnih timova. Zanimljivo da su svoje zasebne reprezentacije imale Austrija i Mađarska, iako su tada bili u istoj državi, Austro-ugarskoj monarhiji. Usput, Austrija je pobijedila Mađarsku 5:4.
– Sastav je bio bespotrebno i poprilično zamršen, ali na koncu je slavila Velika Britanija kojoj je za zlato bilo dovoljno pobijediti u tri susreta (Belgiju 7:5, Švedsku 6:3 i Austriju 8:0).
– Prvo je mjesto tako osvojila Velika Britanija, srebro je pripalo Švedskoj, a bronza Belgiji. Dalje su slijedili Austrija, Mađarska i Francuska.
Izvori: HVS.hr; Sportski Forum
|
|
|
Post by Admin on May 5, 2021 10:04:42 GMT
OLIMPIJSKO ODBROJAVANJE - 2. dio
Ove ćemo još sedmice u “Olimpijskom odbrojavanju” obraditi 4 olimpijska vaterpolo turnira, da bi se kasnije posvetili svake sedmice pod dvijema Igrama. Razlog je u tome što se od sredine ’30-tih godina prošlog vijeka vaterpolo počeo sve više širiti, poprimati obrise današnjeg planetarnog zastupljenog sporta, te je svaki novi olimpijski turnir donosio sve veće priče.
ANTVERPEN 1920 - Prve Igre nakon Velikog rata
Belgijska luka Antverpen ugostila je u ljeto 1920. prve Igre modernog doba nakon Velikog rata. Tako se tada u Evropi i širom svijeta nazivao oružani sukob, Veliki rat koji je odnio čak četiri velika carstva (Njemačko, Austro-ugarsko, Otomansko i Rusko), nanio silnu patnju, smrt. Nikome tada nije palo na pamet da je to uvertira nečem još užasnijem 20-ak godina kasnije, pa se stoga u to doba nije ni govorilo u Prvom svjetskom ratu.
Igre u Antverpenu su međutim bile prve u koje se ozbiljno uplela politika, što je danas jako malo poznato i uglavnom se ni ne spominje. U Antverpenu 1920. je primjerice bio zabranjen nastup sportistima iz Njemačke, Austrije, Mađarske i Turske. Te su države okrivljene za izazivanje Velikog rata. Ujedno, to su bile prve Igre koje su se djelimično održavale u dvije države. Neka jedriličarska takmičenja su se događala u Holandiji, u Amsterdamu.
No, posvetimo se mi vaterpolu…
– Antverpen 1920. je za vaterpolo relativno bitan, jer se prvi put pojavio vrlo velik broj učesnika. Čak 12 država, kao i danas! U biti, prijavilo se ih se i više, no Kanada i Australija su povukle svoje učestvovanje u zadnji trenutak.
– Prvi put su se na olimpijskom turniru pojavile vaterpolo reprezentacije Brazila, Čehoslovačke, Grčke, ali i nekih kasnijih velesila poput Italije i Španjolske
– Turnir je trajao sedam dana što će ostati praksa do kraja 20. vijeka, zaključno sa OI u Atlanti 1996.
– Zlato je ponovo, treći put uzastopno osvojila Velika Britanija i dakako s Hrvatom iz Walesa, Polom Radmilovicem kao središnjom figurom. Belgija je osvojila srebro, dok je bronza otišla u Švedsku.
– Najmlađi vaterpolista na turnir bio je Španac Alfonso Tusel (14).
—
PARIZ 1924 - Turnir na kojem se pojavio… Tarzan!
Glavni francuski grad postao je prvi grad na svijetu koji je dvaput ugostio Igre (nakon 1900.). U tih skoro četvrt vijeka razlike, puno se toga izmijenilo, a same su Igre postajale sve atraktivnije. Za ove su uostalom osim Pariza kandidovali i Los Angeles, Rim, Barselona, Prag što već samo po sebi govori o laganom prestižu u dobijanju organizacije. Ujedno, to su bile posljednje Igre za života utemeljioca modernog olimpizma Pjer de Kubertena. Upravo u Parizu 1924. su ustanovljeni neki standardi koji vrijede i danas. Primjerice – maratonska trka je dugačka tačno 42.195 metara; plivački bazeni su 50-metarski s prugama; ustanovljen je službeni olimpijski slogan “Citius, Altius, Fortius” koji će se upravo za koji mjesec u Tokiju malo produžiti, prvi je put podignuto i Olimpijsko selo. Bile su to i Igre na kojima je zasjao ‘leteći Finac’, Paavo Nurmi. A u vaterpolu…
– Turnir je još više narastao, te je od 13. do 20. maja 1924. nastupalo 13 reprezentacija. Trebala je nastupati i 14. ekipa, Austrija, ali su odustali u zadnji trenutak.
– U Parizu 1924., ali i na prijašnjim turnirima, nisu sve reprezentacije imale jednak ukupan broj igrača. Maksimalan dopušten broj (11) imala je samo Belgija, dok su sve ostale ekipe imale ukupno između 7 i 9 igrača
– Bile su to Igre na kojima je vaterpolo prvi put zaigrao odličan plivač, a kasnije najpoznatiji kao glumac koji je utjelovio lik Tarzana, Amerikanac Džoni Vajsmuler. U plivanju je osvojio tri zlata, a u vaterpolu bronzu.
– Takmičenje se odvijalo po tzv. Bergvalovom sustavu. U njemu su se primjerice igrale zasebno utakmice za srebro i posebno za bronzu. Naime, nakon turnirskog dijela koji je iznjedrio pobjednika ili zlatnog, svi koji su izgubili od te ekipe su igrale zasebno doigravanje za srebro. Kada bi dobili drugoplasiranog, svi koji bi izgubili od srebrnog igrali bi doigravanje za bronzu.
– Najstariji vaterpolista na turniru bio je Britanac Čarls Smit (45 godina i 168 dana)!
– Na turniru su zaigrali Irska i Švajcarska.
– Zlato je pripalo Francuskoj, Belgija je osvojila srebro, a SAD bronzu.
—
AMSTERDAM 1928 - Debitantski nastup Malte i Luksemburga
Najveći holandski grad je dobio organizaciju Igara koje su se trebale održati 1916., no kako je u to doba bjesnio rat Evropom, najbolji su se olimpijci pojavili na kanalima Amsterdama 12 godina kasnije. Na ovim Igrama je prvi put upaljen olimpijski plamen koji gori sve vrijeme trajanja takmičenja. Tradicija koja se očuvala do današnjih dana. Zanimljivo, za kraljevski dvor u Holandiji ovo je bilo potpuno nerazumno takmičenje, pa se drugi put u istoriji (nakon St. Louisa 1904.) dogodilo da državni poglavar nije otvorio Igre. Tadašnja kraljica Vilhelmina bila je na odmoru u Norveškoj, koji nije željela prekidati zbog takmičenja za koje je kraljevska porodica držala kako je riječ o “svetkovini poganskih običaja”?! Onda je kraljica poslala svog muža. Princ Hendrik je otvorio OI 1928.
Bile su to Igre na koje se vratila Njemačka, standardizovana je dužina atletske staze (400 metara); bile su to i prve Igre koje su nosile i dodatan naziv, Ljetne olimpijske igre, ali i prve na kojima se kao sponzor pojavila… Coca Cola!
– Vaterpolo se igrao od 4. do 11. avgusta na Cvemstadionu ili u prevodu Plivačkom stadionu. Riječ je svakako o bazenu u kojem su se odvijala i takmičenja u plivanju, te skokovima u vodu.
– U Amsterdamu su igrale i ekipe poput Malte, Argentine, pa čak i Luksemburga!
– najstariji učesnik vaterpolo turnira sada je hrvatski Velšanin dubrovačkog porijekla, Pol Radmilović. Zadnjeg dana takmičenja imao je, 42 godine i 152 dana.
– Zlatnu je medalju osvojila reprezentacija Njemačke, ispred srebrne Mađarske odnosno bronzane Francuske.
—
LOS ANGELES 1932 - Prvi sudija u vodi
Amerikanci su ove Igre čeznutljivo očekivali, odnosno upinjali iz svih sila ne bi li ih dobili puno ranije, 1924. ili barem 1928. Sada su dočekali svoju priliku. Uprkos tome što je takmičenje organizovano usred najveće dotadašnje svjetske gospodarske krize, zbog koje velik broj država nije ni mogao poslati svoje sportiste, a u završnici i samo je američko gospodarstvo stenjalo, ove su Igre bile prve u istoriji profitabilne! Ostvarena je zarada od 1 milion dolara. Danas to zvuči smiješno malo, ali valja znati da milion dolara danas nema istu vrijednost kao i prije 90 godina. Osim toga, sve kasnije Igre će poslovati sa minusom, odnosno sve do… pa, opet Los Anđelesa, 1984.
Za ove je Igre izgrađen velebni, i danas znani stadion Koliseum, korišćen i za OI 1984. U LA 1932. prvi je put upotrebljeno na ljetnim Igrama pobjedničko postolje. Zbog greške sudija i brojača krugova, takmičari na 3.000 metara su otrčali jedan krug više (!?) ili 3.460 metara.
– Broj učesnika opet je teško pao, baš kao negdje na samim počecima olimpizma. Na turniru u Kaliforniji pojavilo se samo 5 reprezentacija, uključujući SAD. Razlog je svjetska gospodarska kriza, te uz sve silna udaljenost Kalifornije od Evrope.
– U završnici se ispostavilo da je samo jedna reprezentacija koja je učestvovala na vaterpolo turniru u Los Anđelesu, ostala bez medalje. Bili su to Japanci koji su osvojili četvrto mjesto. Peta je nacija bila Brazil, ali oni su bili diskvalifikovani.
– Pitanje diskvalifikacije Brazila zaslužuje samo koju riječ pojašnjenja više. Naime, prvog dana takmičenja, ali već u 2. kolu, Njemačka je pobijedila Brazil 7:3. Temperamente Brazilce koji su prethodno izgubili i od SAD (6:1), silno je razljutio sudija, jer su njega okrivili za poraz. Brazilski su vaterpolisti fizički napali sudiju, potom ga i bacili u bazen, a MOO je zatim Brazilce izbacio sa Olimpijskih igara.
– Olimpijski pobjednici u Kaliforniji postali su ponovo Mađari. Srebro je pripalo Njemačkoj, a bronza je oko vrata ostala domaćinima, Amerikancima.
Izvori: HVS.hr; Sportski Forum
|
|
|
Post by Admin on May 5, 2021 12:54:22 GMT
Prlainović, Mandić, Aleksić i Ranđelović: "Znamo kako se osvaja olimpijsko zlato"
Srpski vaterpolisti Andrija Prlainović, Milan Aleksić, Dušan Mandić i Sava Ranđelović, članovi šampionskog tima sa Olimpijskih igara u Riju 2016, uvjereni su da pet godina kasnije mogu da odbrane zlato.
Do Igara u Tokiju ostalo je manje od tri mjeseca, a srpske vaterpoliste u Japanu očekuje izuzetno težak posao, jer će za rivale u grupi imati Hrvatsku, Crnu Goru, Španiju, Australiju i Kazahstan.
– Da li nam je pomjeranje Olimpijskih Igara odgovaralo ili ne, znaće se po završetku takmičenja, rezultat će reći. Istina je da nismo bili u nekom najboljem trenutku prošle godine, a Evropsko prvenstvo je posvjedočilo tome. Činjenica je da smo i stariji za godinu dana, ali mislim da smo sada u boljoj formi, igramo dobro u svojim klubovima – rekao je Andrija Prlainović Tanjugu.
Prema njegovom mišljenju najvažnije za srpski tim biće da svi dođu zdravi na pripreme.
– Mnogo toga smo prošli zajedno, znamo kako se osvaja zlato na Olimpijskim Igrama i to je značajno iskustvo. Zato mislim da ćemo imati prednost u odnosu na ostale. Na nama je da taj turnir dočekamo u što boljem raspoloženju, fizičkom i mentalnom stanju. Ovo će biti drugačije Igre u odnosu na prethodne, zbog ove situacije sa virusom, svih pravila organizatora, koja će važiti i čestih testiranja.
Pred svako takmičenje srpski vaterpolisti imaju pritisak osvajanja odličja i to onog najsjanijeg, jer ništa drugo se ne računa. Ipak, Prlainović ima rješenje kako da se sav taj pritisak kanališe.
– Učešće na Olimpijskom turniru treba da pretvoirimo u uživanje i neko zadovoljstvo, s obzirom da ćemo posljednji put igrati u ovom sastavu. Sa druge strane, pritisak je normalna stvar kad se igra za reprezentaciju. Svima treba da bude jasno da želimo da se oprostimo na pravi način, kako to svi očekuji i kako bismo mi voljeli da to bude“, kaže Prlainović, koji ističe da još nije donio konučno odluku da li će se poslije Igara u Tokiju povući iz nacionalnog tima.
Ovaj olimpijski turnir po mnogo čemu će biti specifičan, ne samo zbog rigoroznih protokola uzrokovanih pandemijom virusa COVID-19, već i zbog činjenice da će za većinu starijih igrača srpskog nacionalnog tima ovo vjerovatno biti posljednje reprezentativno takmičenje.
Sa velike scene će tako, poslije godina dominacije, sići jedna od najtrofejnijih generacija, ne samo srpskog, već i svjetskog sporta, koja je osvojila 10 uzastopnih zlata na velikim takmičenjima, u periodu od 2013. do 2017. godine.
– Grupa je mnogo teška, nikad jača. Međutim, podjeljena su mišljenja da li je bolje imati lakše rivale u grupi. Teži protivnici u grupnoj fazi mogu da pomognu da se uvide greške i kroz jake mečeve uđe u formu. Zato naš glavni fokus treba da bude plasman u četvrtfinale i mislim da tako svi razmišljamo – kaže Milan Aleksić.
On naglašava da će prvi dio turnira biti veoma zanimljiv.
– Uz Španiju koja je od 2018. igrala sva finala, osim nas tu su Hrvatska i Crna Gora koje su već 15 godina u samom vrhu, kao i Australija koja svima može da pomrsi račune. Nema izrazitog favorita, a sigurno pet, šest ekipa konkuriše za plasman u finale.
Za razliku od Prlainovića, Aleksić kaže da je donio odluku i da će za njega Igre u Tokiju biti oproštaj od reprezentacije.
– Sve poslije toga ne bi bilo realno. Vrlo sam zadovoljan onim što sam pružio u reprezentaciji, zato će mi biti veliko zadovoljstvo da ovo ljeto, posljednji put kao igrač, učestvujem u nacionalnom timu – objasnio je Aleksić.
Dušan Mandić otvorio je dušu i priznao da mu nije bilo nimalo prijatno kada su odložene Olimpjske igre.
– Mnogo teško mi je to palo. Osjećao sam neku gorčinu, nezadovoljstvo, bio sam razočaran. Vjerovatno zbog toga što sam teško mogao da prihvatim ovu novu realnost. Posljednji put Olimpijske igre su bili odložene za vrijeme Drugog svjetskog rata. Nisam vjerovao da će ovaj virus da okupira cio svijet i da će se ovoliko otrgnuti kontorli – rekao je Mandić.
Dodao je da je uslijed novonastale situacije dodatno motivisan.
– Imam nenormalnu želju da opet pokažemo da smo najbolji. Jer, Olimpijske Igre ne mogu da se mjere ni sa čim, imaju specifičnu težinu i mene tjeraju da idem samo naprijed – ističe Mandić.
On čvrsto vjeruje u tim i novo zlato.
– Bićemo najiskusnija ekipa, znamo koliki kvalitet posjedujemo i u glavama smo svi spremni za ono što nas čeka. Ne sumnjam da ćemo se usredsrediti na ono što nas čeka i maksimalno koncetrisati na ono što treba da radimo. Ako treba da prognoziram osvajače medalja, očekujem da će uz nas to biti Španija i Crna Gora – zaključio je Mandić.
Sava Ranđelović ističe da je pandemija korona virusa “poremetila” sve i značajno uticati na turnir.
– Sve to je na neki način postala naša svakdonevnica, nešto na šta se čovjek navikne. Od kada je počela pandemija mi smo u tom strogom sistemu. Nijednu utakmicu nismo odigrali pred publikom, testiramo se pred svaki put i pred svaki meč. Ograničeno nam je kretanje kad otputujemo negdje. Stalno smo u sobama, niko nigdje ne mrda. Ide se samo na obroke i treninge, ne izlazi se iz hotela – konstatovao je Sava Ranđelović.
Na pitanje da li Srbija na vaterpoliste može da računa kao na sigurne osvajače medalje Ranđelović odgovara:
– Svesni smo koliko možemo i mislim da zato uglavnom sve zavisi od nas. Siguran sam da ćemo svi biti 200 odsto fokusirani i posvećeni cilju. Dobro znamo gdje idemo, kao i zbog čega idemo u Tokio, i na kraju čije boje branimo. Daćemo sve od sebe da osvojimo medalju. Od 2018. nismo osvojili ništa, tako da ogromna želja za trofejima postoji – poručio je Ranđelović.
Izvori: Vaterpolo Vesti; Sportski Forum
|
|