|
|
Post by Admin on Jul 14, 2024 16:46:27 GMT
London 1948 - leteća domaćica Fani Blankers Koen
Na ruševinama Drugog svjetskog rata organizovane su Olimpijske igre u Londonu 1948. godine.
Englezi su oskudijevali u svemu, baš kao i većina razorenih zemalja nakon do tada nezabilježenog vojnog sukoba, ali su i pored toga na sjajan način organizovali OI i nastavili olimpijski pokret, koji je zbog ratnog plamena bio prekinut na 12 godina. Za razliku od antičkih vremena, kada su za vrijeme Olimpijskih igara zaustavljani ratovi, u modernom dobu su zbog ratova zaustavljane Igre.
Organizacija XII Olimpijade, 1940. je prvo povjerena Tokiju, ali je nakon izbijanja Drugog japansko-kineskog rata dodjeljena Helsinkiju. Izbio je, međutim, Drugi svjetski rat, Igre su otkazane, a optimisti u Međunarodnom olimpijskom komitetu su odlučili da manifestaciju organizuje London - 1944. Britanska prijestonica jeste organizovala Igre, ali tek kada su se stekli geopolitički uslovi - moralo je, naime, da protekne još četiri godine...
MOK je zabranio učešće sportistima iz Njemačke i Japana, zemljama koje su se nalazile pod savezničkom okupacijom. Nije bilo ni sportista iz SSSR-a, jer ta velika zemlja, iako pobjednik u ratu, nije bila član MOK-a. Prvi put su, međutim, kao nezavisne zemlje učestvovale Indija i Pakistan.
Olimpijske igre u Londonu su, infrastrukturno, bile samo blijeda sjenka Igara u Berlinu 12 godina ranije, jer zbog rata nije bilo novca za izgradnju olimpijskog sela, objekata i stadiona, kao ni za putovanja, ali su takmičenja barem bila oslobođena političkog i nacionalističkog predznaka, kao u Hitlerovo doba 1936.
Nova, komunistička Jugoslavija u London je poslala 96 takmičara u sedam sportova, a najviše su se istakli fudbaleri, koji su predvođeni Stjepanom Bobekom, Rajkom Mitićem i Zlatkom Čajkovskim osvojili srebrnu medalju. U finalu su izgubili od Švedske 3:1, predvođene asovima kao što su bili Gunar Gren, Gunar Nordal i Nils Lidholm. Jugoslavija je prije finala pobijedila Luksemburg sa 6:1, te Tursku i Veliku Britaniju sa po 3:1.
Srebrnu medalju osvojio je i atletičar Stevan Gubijan, u disciplini bacanje kladiva. Malo je nedostajalo da se ovaj član beogradskog Partizana uopšte ne plasira u finale, jer su sudije propustile da zabilježe njegov najbolji hitac u kvalifikacijama. On je priznat tek nakon intervencije rukovodstva jugoslovenskog tima. Gubijan je, inače, te 1948. uveo novu tehniku bacanja kladiva, koja se i danas koristi, jer je izbacao hitac tek nakon četvrtog okreta. Snažniji i krupniji takmičari nekada su izbacali kladivo nakon drugog ili trećeg okreta.
U Londonu su nastupila i dvojica crnogorskih atletičara, braća Mirko i Dušan Vujačić, oba u bacanju koplja.
Olimpijske igre 1948. godine nisu donijele neke heroje za pamćenje, takmičare koji bi nastavili kontinuitet, definitivno zbog toga što je došlo do prekida u održavanju Igara, a propalo je nekoliko generacija. Pamti se da su nakon pauze od 12 godina samo dva takmičara odbranila zlatne olimpijske medalje u pojedinačnim disciplinama - mađaraska mačevalka Ilona Elek i Jan Brzak, češki reprezentativac u kanuu.
Igre su, ipak, imale svog junaka, odnosno junakinju - holandska atletičarka Fani Blankers Koen nije se proslavila samo zbog zlatnih medalja u trkama na 100, 200 i 4 x 100 i 80 metara s proponama, već i zbog toga što je sve uspjehe ostvarila trudna! Možda bi osvojila još neku medalju da joj je MOK dozvolio da se takmiči u skoku udalj i skoku uvis, disciplinama u kojima je uoči početka OI oborila svjetske rekorde. Ostao je i njen legendarni nadimak - Leteća domaćica.
Prvu olimpijsku medalju u Londonu, i to zlatnu, osvojio je Emil Zatopek, zvani “češka lokomotiva”, u trci na 10.000 metara, dok je Amerikanac Robert Matijas trijumfom u desetoboju postao najmlađi olimpijski pobjednik u atletici svih vremena. Imao je 17 godina i devet mjeseci... Sjajan je bio i Finac Veiko Huhtanen, osvajač tri zlatne medalje u gimnastici.
Na Olimpijskim igrama u Londonu učestvovalo je 4.104 takmičara (309 žena) iz 59 zemalja, u 19 sportova, a nakon dominacije Njemaca u Berlinu 1936, na tron su se vratili Amerikanci.
Takmičari iz Sjedinjenih Američkih Država osvojili su 38 zlatnih, 27 srebrnih i 19 bronzanih medalja, a iza njih su, po prvi put tako visoko, bili plasirani Šveđani (16 - 11 - 17). Slijede Francuzi (10 - 6 - 13), Mađari (10 - 5 - 12), Italijani (8 - 11 - 8)... Olimpijske igre u Londonu su, kada je u pitanju dužina trajanja, prvi put organizovane u današnjem formatu - počele su 29. jula, a završile 14. avgusta.
Vijesti.me; Sportski Forum
|
|
|
|
Post by Admin on Jul 14, 2024 16:50:14 GMT
Brejkdens na Olimpijadi - kako je došlo do toga?
Brejking, ime pod kojim se vodi na predstojećim Olimpijskim igrama, i kako se zove i na nekim mjestima gdje je nastao, prvo je 1970-ih postao popularan u SAD.
Pojavio se na uličnim žurkama u Bronksu u Nju Jorku: plesači su improvizovali stilizovane pokrete i okrete uz „brejkbitove“ di-džejeva. Akrobatski stil uličnog plesa ubrzo je postao jedan od četiri stuba hip-hop kulture, pored DJ-inga (disk džokeji), MC-inga (majstori ceremonije ili repovanje) i grafitija. Plesači su bili poznati kao bi-dječaci i bi-djevojke, a to što su radili je bilo više od sporta - doprinosilo je i izgradnji zajednice.
Ali kako je popularna zabava sa njujorških ulica došla na Olimpijske igre?
Od ulica u predgrađu do nastupa za predsjednika
Iako je popularnost brejkdensa rasla kasnih 1970-ih i ranih 1980-ih, stručnjaci su bili kritični. Prema članku Nju Jork tajmsa iz 1984. „određeni broj ljekara“ je upozoravao da je ovaj „hir“ opasan, jer bi mogao da „uzrokuje pokidane ligamente, slomljene kosti i čak i teže povrede“. „Ako plesači nisu u formi ili im nedostaje fleksibilnost mladih brejkera, rekli su ljekari, mogli bi da završe sa teškim povredama“, pisao je tada i Ju-Es Dejli.
Ali takvi argumenti nisu bili prepreka za uvrštavanje na listu olimpijskih disciplina, jer Olimpijada uključuje niz sportova koji su povezani sa visokim rizikom od povreda, od boksa do BMX trka.
Iste te 1984. godine kada se pojavio članak u Nju Jork tajmsu, Nju Jork siti brejkers koji su formirani u Bronksu, nastupili su za predsjednika SAD, Ronalda Regana, u Kenedi centru, na svečanosti koja je bila prenošena uživo na televiziji.
Kako je rasla popularnost brejkdensa, tako je rastao i njegov takmičarski element. Bitke između rivalskih ekipa ili pojedinačnih plesača postale su centralni dio ove kulture. Plesne bitke su se pokazale kao odlična alternativa drugim iskušenjima ili provokacijama u zabačenim ulicama Nju Jorka.
Naravno, ples je bio vezan za popularnu kulturu i muzičke top liste. Značajni hitovi uključuju debitantski singl Run-DMC-a iz 1983. "It's Like That", koji je 1997. remiksovao haus DJ Džejson Nevins i koji je postao međunarodni hit. Njegov video, koji prikazuje muške i ženske ekipe za brejkdens kako se bore jedni protiv drugih, inspirisao je ljude širom svijeta da pokupe te specifične pokrete.
Od prvih međunarodnih takmičenja, do Olimpijade
Međunarodna takmičenja su prvi put održana 1990-ih. A u to vrijeme su postajali sve glasniji i oni koji su tražili da se brejkdens uključi u sportske događaje.
Tokom 2000-ih, počele su rasprave oko uključivanja na Olimpijske igre. A onda je brejking 2018. uključen u Ljetnje olimpijske igre mladih u Buenos Ajresu.
Godinu dana kasnije, organizacioni komitet Olimpijade u Parizu 2024. predložio je da se brejkdens prvi put uključi u olimpijski program.
Krajem 2020. Međunarodni olimpijski komitet (MOK) najavio je da će brejking biti uključen na Ljetnje igre 2024.
A šta kažu brejkdenseri?
Brejkersi su se zalagali da takmičarski plesni stil bude uključen u Olimpijske igre, navodeći kvalitete poput sportske zabave koji ga čine atraktivnim dodatkom Olimpijskim igrama.
„Biće to sjajno za brejking jer nam daje više priznanja kao sportu", rekao je britanski brejkdenser, Karam Sing, za Bi-Bi-Si nakon saopštenja MOK-a. „A za Olimpijadu će privući mlade ljude koji možda ne prate tradicionalne sportove".
Iako je uključivanje brejkinga na Olimpijske igre uglavnom pozitivno prihvaćeno u zajednici brejkdensera, neki se brinu da to sada postaje previše mejnstrim.
Djelovi zajednice vjeruju da uključivanje na Olimpijadu može da dovede do gubitka autentičnosti ili da će obezvrijediti aspekte koji su subjektivni, poput originalnosti i strasti.
„Bilo je dosta kontroverze unutar scene“, rekla je bi-devojka Logan „Logistx“ Edra za Ju-Es-Ej tudej. „To je u suštini briga da sačuvamo suštinu i kulturu i da se to ne izgubi u takmičarskoj mašini, dok nastavljamo da napredujemo i približavamo se Olimpijskim igrama", dodala je olimpijska nada.
Vijesti.me; Sportski Forum
|
|
|
|
Post by Admin on Jul 14, 2024 16:52:44 GMT
Slovenija šalje rekordan broj sportista na Olimpijske igre
Slovenija će na narednim olimpijskim igrama imati najveći broj sportista od kada se takmiči kao samostalna država.
Za zemlju koja tradicionalno njeguje zimske sportove, ovakav proboj atleta na ljetnje Igre zaista je veliki iskorak i potvrda, prije svega, sistemskog rada koji postoji u najrazvijenijoj zemlji ex-yu..
Slovenačka ekspedicija u Pariz putuje bez svoje najveće zvijezde Luke Dončića, košarkaši su ovog puta podbacili, ali će "dežela" imati veliki broj aduta da ubere i neku medalju.
Na 33. Olimpijskim igrama Slovenija će, sada je to i konačno, brojati 90 sportista, što je najveći broj na najvažnijem sportskom događaju za ovu "malu" zemlju.
Sloveniju će u Parizu u 17 sportova predstavljati 46 muških i 44 ženskih takmičara.
Do sada, slovenački sportisti su kombinovano na sa Ljetnjih i Zimskih olimpijskih igara donijeli svojoj zemlji 76 medelja, a ova grupa takmičara pokušaće da obogati tu kolekciju.
Najpoznatije ime na spisku je biciklista Tadej Pogačar, definitivno prva zvijezda na spisku, a Slovenci očekuju mnogo i od odbojkaša koji su posljednjih godina u samom evropskom vrhu.
b92 Sport; Sportski Forum
|
|
|
|
Post by Admin on Jul 14, 2024 17:00:10 GMT
Helsinki 1952 - početak sportskog „hladnog rata”
Evropa se uveliko vratila u normalu nakon teških ratnih godina, kada su Pavo Nurmi i Hanes Kolemainen, najveći finski atletičari svih vremena, 19. jula 1952. godine upalili baklju kao znak za početak Olimpijskih igara u Helsinkiju.
Iako je Kolemainen, greškom, umjesto plamena zapalio postolje, taj svečani čin ostao je upamćen po nečem drugom, mogo plemenitijem - Međunarodni olimpijski komitet je, naime, na neki način rehabiltovao Nurmija, najvećeg finskog sportistu svih vremena, kome je zbog kršenja pravila o amaterizmu bilo zabranjeno da učestvuje na OI u Los Anđelesu dvije decenije ranije.
Tako su atletičari koji su zajedno osvojili čak 17 olimpijskih medalja, od čega 12 zlatnih, označili početak Igara u kojima su pobijeni svi dotadašnji rekordi.
Gotovo pet hiljada sportista (tačnije, 4.955) doputovalo je tog ljeta u glavni grad Finske, među njima je bilo 520 žena, a svi oni su se nadmetali u 17 sportova, odnosno 149 disciplina.
U Helsinkiju su učestvovali i takmičari iz Zapadne Njemačke, kojima je bio zabranjen nastup četiri godine ranije u Londonu, ali je ze olimpizam i sve ono što će se dešavati narednih godina i decenija, mnogo značajni bio nastup, i to premijerni - takmičara iz SSSR.
Sovjetski sportisti su na svom olimpijskom debiju imali toliko zapažen nastup da su bili gotovo ravnopravni do tada neprikosnovenim Amerikancima.
Takmčari iz SSSR-a i svih ostalih iz zemalja Varšavskog bloka nisu bili smješteni u olimpijskom selu, već u studentskim domovima, a njihova nadmetanja na sportskim borilištima protiv Amerikanaca pretvorila su se u pravi “rat” između komunista i kapitalista.
Bio je to, zapravo, nastavak jednog rata, bez znakova navoda - Hladnog rata dva geopolitička bloka, koji se prenio i na sve naredne igre, sa kulminacijom u Moskvi 1980 (nisu učestvovali Amerikanci) i Los Anđelesu 1984 (nisu učestvovali Sovjeti).
Pravo otkrovenje u Helsinkiju bio je nastup sovjetskih gimnastičara, koji su prosto pomeli konkurenciju i osvojili čak 22 medalje, dok je svim ostalima pripalo 25.
Briljrao je Viktor Čukarin, koji je osvojio četiri zlatne i dvije srebrne medalje, čime je ostao upamćen kao najuspješniji takmičar 15. Olimpijskih igara.
Amerikanci su, ipak, zadržali primat u atletici, a najmlađi olimpijski šampion iz Londona 1948, Robert Matijs, postao je prvi atletičar koji je odbranio zlatnu medalju u desetoboju.
Kada je u pitanju atletika, međutim, apsolutni heroj Igara u Finskoj bio je slavni češki dugoprugaš Emil Zatopek. Čuvena “češka lokomotiva” trijumfovala je u trkama na 5.000, 10.000 metara i u maratonu. Niko prije, ni poslije njega, nije ponovio takav podvig - zlata u svim najdužim trkačkim disciplinama.
Zatopek se za učešće u maratonu prijavio tek u posljednjem trenutku, i nije zažalio...
Jugoslavija je u Helsinkiju učestvovala sa 96 takmičara u 11 sportova, osvojivši jedno zlato i dvije srebrne medalje.
Prvo zlato za Jugoslaviju nakon Drugog svjetskog rata osvojio je veslački četverac bez kormilara u sastavu: Duje Bonačić, Velimir Valenta, Mate Trojanović i Petar Šegvić.
Posebno zapažen nastup imala je i jugoslovenska fudbalska reprezentacija, koja je redom rušila sve protivnike, na kraju je u finalu poklekla protiv tada najbolje ekipe na svijetu - legendarne mađarske “lake konjice”.
Predvođeni Rajkom Mitićem i Brankom Zebecom, “plavi” su do finala rušili Indiju (10:1), Dansku (5:3) i Zapadnu Njemačku (3:1). Posebno upečatljiv bio je meč, zapravo dvomeč sa Sovjetskim Savezom.
Na stadionu “Ratinan” u Tampereu odigrana je jedna od najboljih i najneizvjesnijih fudbalskih utakmica u istoriji olimpizma. Jugoslavija je protiv Sovjetskog Saveza vodila 4:0, pa 5:1, ali su Sovjeti u posljednjih 15 minuta dali četiri gola i meč je završen 5:5. Dva dana kasnije igrao se ponovljeni meč i Jugosloveni su potvrdili kvalitet - slavili su sa 3:1 i plasirali se u četvrtfinale.
Nakon pobjeda nad Dancima u četvrtfinalu i Njemcima u polufinalu, Mađari su u finalu bili prejaki - slavili su 2:0, golovima Ferenca Puškaša i Zoltana Cibora.
Mađarski fudbaleri (osvojili zlato uz ukupnu gol-razliku 20:2) zaokružili su sjajan nastup svojih sportista, koji su osvojili treće mjesto u ukupnom plasmanu medalja, a proslavila se ženska mađarska reprezentacija u plivanju, koja je osvojila četiri olimpijske titule. Njihov apsolutni uspjeh spriječila je Džoan Harison, plivačica iz Južne Afrike.
Što se tiče jugoslovenske ekspedicije, srebro su, osim fudbalera, osvojili i vaterpolisti, koji su napravili korak naprijed u odnosu na Evropsko prvenstvu u Beču dvije godine ranije, gdje su uzeli bronzu. Vaterpolista Boško Vuksanović postao je prvi crnogorski sportista sa olimpijskom medaljom.
Najviše medalja na Olimpijskim igrama u Helsinkiju osvojili su Amerikanci (40 zlatnih - 19 brozanih - 17 srebrnih), drugi na listi bili su Sovjeti (22 - 30 - 19), treći Mađari (16 - 10 - 16), četvrti Šveđani (12 - 13 - 10), potom Italijani (8 - 9 - 4), Čehoslovaci (7 - 3 - 3)...
Vijesti.me; Sportski Forum
|
|
|
|
Post by Admin on Jul 14, 2024 17:04:15 GMT
Melburn 1956 - prijateljske Igre na južnoj hemisferi
Prvi put u istoriji modernog olimpizma, MOK je odlučio da organizaciju Igara povjeri gradu sa južne hemisfere - australijski Melburn je bukvalno za jedan glas pobijedio u konkurenciji Buenos Ajresa, Meksiko Sitija, Montreala i još šest američkih gradova.
Melburn je dobio domaćinstvo “s rezervom”, mnogi članovi komiteta bili su skeptični, jer su takmičenja morala da se odvijaju kada je na južnoj hemisferi ljeto, a na sjevernoj, odakle je dolazila većina takmičara - zima. Oni su morali da prilagođavaju formu i uslove za trening neuobičajenom dobu godine.
Dodatna poteškoća se pojavila kada se saznalo da Australija ima specifična pravila kada su u pitanju životinje i njihov karantin. Stoga u Melburn nije bilo moguće dopremiti konje, pa je pronađeno alternativno rješenje - takmičenje u konjičkom sportu odvijalo se čak 15 hiljada kilometara dalje, u Evropi, u švedskom Stokholmu.
Ni tu nije bio kraj problemima. Tadašnji predsjednik MOK-a Ejveri Brendidž bio je jako nezadovoljan prilikom obilaska borilišta nekoliko mjeseci uoči početka Igara, pa se otvoreno razmatrala mogućnost da se organizacija dodijeli Rimu, koji je već pobijedio u kampanji i spremao se za organizaciju naredih OI, 1960.
Ipak, najviše zahvaljujući dodatnim pozajmicama i intervencijama australijske vlade, pokrajina u kojoj se nalazi Melburn završila je pripreme na vrijeme, a takmičenja su mogla da počnu.
Bilo je, doduše, još problema, političke prirode, koja nisu imala veze sa domaćinom. Ujedinjeno Kraljevstvo i Francuska zauzele su Suecki kanal, Izrael je napao Egipat, pa su Egipćani bojkotovali Igre, a sa njima se solidarisali Irak i Liban. Sovjetski savez je, takođe, okupirao Mađarsku, što je prouzrokovalo bojkot Holandije, Španije i Švajcarske. Te zemlje su, međutim, učestvovale u konjičkom dijelu Igara, koji se održavao u Stokholmu.
Bojkot Igara neposredno prije početka objavila je i Kina, jer je dozvoljen nezavisni nastup Tajpeha.
Iako su Olimpijske igre, dakle, kroz istoriju uglavnom bile “oaza mira”, kroz njih su se često prelamali brojni politički problemi.
Lijepa vijest je, doduše, bio zajednički nastup dvije Njemačke - Zapadne i Istočne, a domaćini Igara u Melburnu su odlučili da izmijene ceremoniju zatvaranja Igara. Tako je ukinut defile pojedinačnih nacionalnih ekipa, a uveden je defile svih sportista zajedno, kao simbol zajedništva cijelog svijeta. Taj običaj je prihvaćen i na svim narednim Igrama.
Kada su takmičenja u Melburnu krenula, zaboravljeni su svi problemi. Australijanci su se pokazali kao sjajni domaćini, srdačni i efikasni, pa su ove Igre često nazivane kao “prijateljske Igre”.
A heroj OI u Helsinkiju četiri godine ranije, sovjetski gimnastičar Viktor Čukarin, u Melburnu je osvojio pet novih medalja - tri zlatne, jednu srebrnu i jednu bronzanu. To mu je po povratku u domovinu donijelo Lenjinov orden, koji prije njega nije dobio nijedan sportista SSSR.
Njegova zemljakinja, Larisa Semjonova Latinjina, najuspješnija sovjetska gimnastičarka i olimpijka i svih vremena, u Australiji je počela svoj nevjerovatni niz - osvojila je prvih šest, od ukupno 18 medalja na Olimpijskim igrama.
Pamti se i njeno rivalstvo sa Mađaricom Agnez Keleti - njih dvije su u Melburnu osvojile čak 12 medalja, po šest. Keleti je osvojila četiri zlata i dva srebra, a Latinjina četiri zlata, srebro i bronzu.
Domaći takmičari, Australijanci, dominirali su u plivanju, pobijedili su u osam od 13 disciplina, Sovjeti su bili najbolji u gimnastici, a Amerikanci, po običaju, u atletici.
Najuspješniji australijanski plivač bio je škotskog porijekla - Marej Rouz, koji je u Melburnu osvojio tri zlatne medalje (na 400 i 1.500 metara slobodno i u štafeti 4x200 metara istim stilom).
I najuspješnija atletičarka na Igrama bila je Australijanka - Ketrin Elizabet, šampionka u trkama na 100, 200 i štafeti 4x100 metara.
Blistali su i košarkaši Sjedinjenih Američkih Država, koji su predvođeni sjajnim Bilom Raselom, 11-ostrukim NBA šampionom, postigli 418 poena više od druge najefikasnije ekipe. Pamti se da su bili dominantniji čak i od “drim tima”, koji se prvi put pojavio u Barseloni 1992. godine.
Posebnu pažnju izazvao je nastup Mađarske, koja je neposredno pred početak OI okupirana od strane Sovjetskog saveza. Te dvije reprezentacije sudarile su se u polufinalu vaterpolo turnira, što je bio vrhunac napetosti. Slavi su Mađari, ali uz nekoliko raskrvavljenih glava, jer su sovjetski vaterpolisti prednjačili u grubostima. Utakmica je bila više puta prekidana. Nakon Igara, 45 mađarskih takmičara je zatražilo azil i prebjeglo na zapad.
Jugoslavija je doputovala u Australiju sa 41 takmičarom, među kojima su bili crnogorski atletičar Veliša Mugoša, fudbaler Nikola Radović i vaterpolista Boško Vuksanović. Posljednja dvojica osvojila su medalje - srebrne, dok je Mugoša, jedan od najboljih CG atletičara svih vremena, odustao tokom finalne trke na 5.000 metara, pošto je uspješno prošao kvalifikacije.
Fudbaleri i vaterpolisti su, dakle, osvojili srebra, ponovivši rezultate sa prethodnih igara. Fudbalska reprezentacija je sjajno igrala do finala, gdje je zaustavio legendarni sovjetski golman Lav Jašin (1:0), dok su vaterpolisti u finalu izgubili od Mađarske, fudbalskim rezultatom (2:1).
Još jednu, treću srebrnu, posljednju medalju za Jugoslaviju u Melburnu osvojio je legendarni atletičar Franjo Mihalić, koji je završio drugi u maratonu, iza pobjednika, Francuza Alena Mimuna. Interesantno da je šampion iz Helsinkija, Čeh Emil Zatopek, u istoj trci završio kao šesti.
Sovjetski savez je bio prvi u poretku osvojenih medalja (37 zlatnih - 29 srebrnih - 32 bronzane), druga je bila Amerika (32 - 25 - 17), treća Australija (13 - 8 - 4), četvrta Mađarska (9 - 10 - 7), peta Italija (8 - 8 - 9)...
Vijesti.me; Sportski Forum
|
|
